Orta Doğu gazetesinde üstad Peyami Safa'nın yeni bir ölüm yıldönümü yaklaşırken, üstadı sayılamayacak kadar çok yönlerinin ancak bir kaçını ele alarak anmağa hazırlanıyorduk. Şurası çok açık bir gerçektir ki, hayatında aydın çevrelerden -Nadir Nadi gibi sonradan sol yüzünden kendisinden ayrılan yakın dostları bir yana- büyük bir ilgi görmüş olan Peyami Safa, vefatından sonra Ötüken Yayınevi ve Yağmur Yayınevi'nin tekrar tekrar baskılarını yaptığı fikir eserleri, romanları delaletiyle kendisini bizler tarafından hatırlatılmağa ihtiyaç duymayacak kadar yaşatabiliyordu. Ne var ki, Peyami Safa'yı yaşadıkça her an hatırlayacak olan biz dostları, 15 Haziranları, onu resmen, açıkça hatırlamamız gerektiği bir gün saymayı da bir ruh alışkanlığı haline getirmiştik. Makalelerle anma hazırlığına giriştiğimiz günlerde, genel Yayın Müdürü dostum Ahmed Elgin, üstadı bir yazı serisi içinde, hayattayken birlikte yaşadığımız olayların içinde ele almanın daha yerinde olacağını belirtti. Ben de arkadaşımın görüşüne uydum. Bu görüş dostumuz ve Peyami Safa'nın yakın dostlarından Ömer Öztürkmen tarafından da benimsenince, benim, on dört yıllık bir ruh ve yazı alışkanlığını bozmam gerekti. Peyami Safa ile dostluk halinde ve zaruri ayrılıklar dışında, gece-gündüz beraber geçen yirmi beş yıllık dostluğumuzun olaylara değinen bölümlerinden kesitler almağa karar verdim. Bu kesitler tek başlarına alındıkları zaman, nihayet, sınırları belirli makale çeşidi içinde yer alabilirlerdi. Kesitler birbirlerini zincirleme kovalayınca, aralarında aşağı yukarı organik bir bütün meydana getirebileceklerini düşünerek yazmağa başladım. Gazetedeki yazı dizisinde, plana koyduğum halde, ölümün sert bir davranışla kopardığı dostluğumuzun son aylara düşen bölümünden kesit vermemek kararına vardım. Şüphesiz ki, bu sadece kendi mizacımı ve psikolojik durumumu ilgilendiren, benden gayri kimselerin kolay kavrayamayacakları bir anlayışı aksettiriyordu. Bununla beraber, dostlarım her zaman dost hayrına dönük anlayışlarını esirgememek nezaketini gösterdiler. Hayat ve hatıra kesitleri böylece belirli bir yerde donup kaldı...

---